Soru-Cevap

Merhaba,konuşması olan ve farkındalığı yüksek olan oğlumda 2 haftadır ani başlayan repetitif hareketler var.Kaygı durumunda bir artış var.neden beni buraya getiriyorsun diyor(özel eğitime geldiğimizde).bu arada yaşamında bazı değişiklikler olduğunu belirteyim(Odası değişti ve kreşl öğretmeni bir süre yoktu) kaygı durmunu azaltmak gerekiyor.Ancak özel eğitimdeki psikoloğumuz davranış-öfke kontrolü üzerine şimdi çalışamayız çok sonra diyor.Daha önce bu tarz çalışmaları olmuştu oysa.

merhaba Berna hanım, size katılıyorum otistik yada değil her çocuk kendini farklı yalnız dışlanmış hissedebilir hissetmesi de gerekir.böylece dünyaya uyum sağlamayı tercih yapmayı yanlışlarını düzelterek tepkileri önlemeyi yada yalnızlıkla başa çıkmayı öğrenir ancak otistik özellikler taşıyan bir çocuğun tepkileri anlamakta bazı zorlukları olabilir bir noktaya dikkatinizi çekmek isterim çocuğunuzun yanlış davranışına karşı oluşturduğunuz tepkiyi ona bir kez daha açıklıyorsunuz Böylece davranışının bir bedeli olduğunu anlatıyorsunuz.Oysa gerçek dünyada hiç kimse hele akranlar hem tepki gösterip hemde bunun nedeni açıklamaz sadece tepki gösterir o kadar İşte otistik bir çocuk için zorluk burada başlar Çünkü hissettiği şey şaşkınlık yada öfkedir sizin öğrettiklerinizle hayata bir genelleme yapabilmesi çok kolay değildir ama bir çoğu için öğrenilebilir bir şeydir İlgisevgi ve sabırla çocuklarınızı gerçek dünyaya hazırlama çabalarınızdan dolayı sizi ve Nurşin hanımı yürekten kutluyorum.

Siz yapma deseniz de o yapacak.Yaptığında da otoriteniz sarsılmış olacak.Bu yüzden onun mutlaka yapacağını bildiğiniz ve etrafa zarar vermeyeceği davranışlarında müdahale etmeyin ve yasak koymayın.Yoksa yasaklama konusu yalama olur üstüne üstlük otoriteniz de kaybolur.Doktorumuzun bu uyarısı bize çok faydalı oldu.Aynı su dökme olayı mesela.Anında Mirza kucaklanır bebeğim canın yandı mı.Üstüne döküldü mü.Olabilir herkes kaza yapar denir.Buna rağmen kırıp dökme isteği var ise eğer hemen masadan kalkılıp eve dönülür ve kalkıldığı anda da eve dönüş sebebi açıklanır.Mirza gezmeyi çok sevdiği için de ona büyük bir ceza olur bu.Yaşadık.Davranışı iki kere tekrarladı.Bir daha olmadı.Zaman herşeyin ilacı.Dengeleri kurmak da zor.Ama imkansız değil.Bir gün bunlar tatlı birer anı olarak kalacak eminim.Sağlıkla kalın...

Beden dilini çok iyi okuyor.Birşey söylediğim zaman bakışlarım,ses tonum,el kol hareketlerim mutlaka söylediğim ile uyumlu olmalı.Yoksa inanmıyor bana.Sebebini de söylüyor.Ama kızgın bakıyorsun diyor mesela.Bazen de sınırlarını anlamaya çalışıyor belki.Bu tür nöbetleri zaman zaman yaşıyoruz.Ama kısa sürüyor artık.Diyorum ki özgüveni yerine geldikçe azalacak mutlaka.Hep böyle kalmayacak.Çocuğunuz için en doğru yolu bulacağınıza eminim.Dışarı çıktığımız zaman eskiden kötü bakışlara maruz kalırdık genelde.Şimdi anneler çocuklarına örnek gösteriyor Mirza'yı nadir de olsa:)Bir gün doktora gittiğimizde Mirza kitap raflarına uzandı amacı raftaki kitapları aşağı indirmek.Babası müdahale etti.Mirza yapma!Hiç unutmuyorum sevgili doktorumuz uyardı bizi.

Merhaba Nurşin Hanım:)Sizi çok iyi anlıyorum. Çocuklarımız belli bir bilinç seviyesine geldikten sonra elbette toplumla uyumlu yaşamayı da öğrenmeliler.Yani sınırları olmalı.Bu sizin hatanız demedim zaten.Diyemem de. Çok sabırlı olduğunuza eminim.Biraz daha açayım söylediğimi.Mirza hatalı davrandığında bilerek yapıyor.Ve arkasından şöyle diyor:Anne ben yanlış yaptım,sev beni.Bizi deniyor burada.Bizden ayrı olduğu ortamlarda yaptığı hatalar tolore edilmiyor.Özellikle de yaşıtları tarafından.Bunu her yaşayışında evde ya da dışarıda kendince sevilip sevilmediğini ölçüyor.Oğlumun söylediklerinden yola çıkarak yazıyorum bunları.

aslında asıl önmelisi ne biliyor musunuz.Bizim gödterdiğimiz toleransı toplum -diğer çocuklar göstermiyor doğal olarak.O halde biz de belki-çocuğu strese soksa da-biraz esneklik sınırlarını daraltmalıyız.belki baştan beri bu tür bir tavırdayız ebeveyn olarak.Bu da oğlumun farkındalığının eklenmesiyle artmış stress faktörlerinden biri olabilir. Amam bu ani başalayan repetitif hareketlerin bizim ona yaklaşımımızla hiç bir ilgisi yok. Buna eminim.An, başlangıçlı oldu.Ancak devam ediyor.Bu dönemde her zamankinden çok inatlaşmada var.Yaş dönemi ile de ilgili normal gelişimsel süreçlerin özelliklerini de gösteriyor gibi. Nurşin

Ancak onu her haliyle koşulsuz sevmek..onun toplumsal yaşayışla zıt düşecek özellikleriyle de kabul etmek omadığını belirtmeliyim. Sonuç olarak bilişsel düzey konuşma seviyesi yaşına uygun ,mantık muhakeme gücü olan bir çocuğa da ,bazı davranışlarının onaylanmadığını göstermek lazım.Bu sevginin koşulsuzluğu değil,sevgi devam eder ama eleştiri olur,düzeltme olur,uyarı olur. Toleransı düşük,bardak elinden düşüp su döküldü diye,herkesin masadaki tabağını ters çevirip döküyorsa,aynı muhakeme ve bilişsel düzeyini,mantığını burada da kullanması gerek. sakinleştikten sonra da onu ne kadar sevdiğinizi her türlü yolla gösterirsiniz zaten.bizim sorunumuz bu.kendine hakim olamama. teşekkürler

Berna hanım koşulsuz seviyoruz elbette. Sürekli de hayatını zenginleştirme çabamız var. Muğla küçük bir yer.sessiz bir yer öyle az uyaran var ki.Bizim için hoş belki ama bu tür çocukların beyninin çok beslenmesi gerekiyor. Bu konudaki uzmanların dediği, yaşamına mümkün olduğu kadar çok kişiyi sokun,çeşitlendirin. Oğlum belli gelişmeler gösterirken durumsal farkındalık çok daha önce başlamıştı ve dediğiniz yöntemlerin çok rahatlatıcı olduğunu gördük.

Bence ona gerçekten faydası oldu. Şu aralar bilgisayarda oyun oynuyoruz sırayla. Benden daha yetenekli kerata. Ben çabuk yandığım yandığım zaman büyük keyif alıyor, kıkırdayarak *anne sen beceriksizsin* diyor. Eğer agresifleşmişse o gün mutlaka bir arkadaşı ile problem yaşamıştır. Bunu kendi gelip anlatmıyor aslında. Sorulunca söylüyor. Hatta evde agresifleşmesi bazen arkadaşı ile kavgaya devam şeklinde oluyor. Aslında o arkadaşı ile kavga ediyor. En güzeli öyle zamanlarda onun iyi olduğu ve çok keyif aldığı konularla ilgilenmesi ve bol bol aferin alması. Bu şekilde bir iki günde atıyor huysuzluğunu üstünden. Zaman lazım, sabır lazım, en önemlisi de *koşulsuz* sevildiğini hissetmesi lazım. Yaşı büyüdükçe ve konuşma daha da geliştikçe bunların azalacağını düşünüyorum. 2 sene önceki Mirza ile bugünkü Mirza arasında ateşle buz kadar fark var. Çok ama çok *olgunlaştı*. Eminim her geçen sene daha da iyi olacak. Sağlıkla kalın...

Selamlar, Oğlumda da zaman zaman benzer durumlar oluyor. Bana göre en büyük sebebi yuvadaki arkadaşları ile yaşadığı ufak tefek sorunlar. Bu sorunlar Mirza'nın kaygılarını depreştiriyor. Bir süre agresif oluyor ve problem çözmekte zorlanıyor. Durumunun tabii ki farkında. Ve dışlanmak onu bunalıma itiyor. Ama hayatın içinde olan bu duruma da alışması gerekiyor. Bir çocuğun kendisini eksik hissetmesi için illa ki otistik olması da gerekmiyor. Biz bile kendimizde eksiklik hissediyoruz zaman zaman ve karşılığında olmadık şeyler yapabiliyoruz. Evde bu durumu nasıl aşıyoruza gelince. Mirza doğduğundan beri videoya çekilmiştir. Öncelikle kendi görüntülerini izlettik bir süre. Bebekken yürüyemiyordun bile, konuşamıyordun, kendi kendi yemek yiyemiyordun. Büyüdükçe yapabildiklerin de fazlalaştı. Bunu etrafındaki çeşitli yaşlardaki çocukları göstererek örnekledik. Şimdi *ben abi oldum, artık konuşabiliyorum* diyor.

Belkıs hanıma katılıyorum.Nurşin hanım bu sorununuzu bir süredir duyuyorum biraz açabilir misiniz?

merhaba nurşin yakından tanıdığım için ılımlı bir AS li olduğunu düşündüğüm oğlunun onu etkileyen sorunun yüksek düzeydeki farkındalığı olduğu kanısındayım.Neden beni buraya getiriyorsun* sorusunun tesadüfi bir soru olmadığını ona bir miktar acı veren ve strese sokan farklı olduğu yolundaki kanısını açıkça ifade etmiş olduğunu düşünüyorum.repetitif hareketlerinin başlangıcında bu farkındalığı tetikleyen bir yaşantısı olduğunu ve bazı eksiklik yada beceriksizlikleri ile yüzleştiğini biliyorum.Sanırım oğlunun şu ara en çok ihtiyaç duyduğu şey beceremediği şeyleri başarmak yada yapmak zorunda olmadığına ikna olması, tabi sizinde...Önünde daha çok zamanı var, yapamadıklarını yapabilecek yeteneği de...Önemli olan iyi yaptıklarını farkedebilmesi, kendini olduğu gibi sevebilmesi, kendini iyi ve mutlu hissetmesi...onu çok zorlamamalı telaşa kapılmamalı, herşeyi bir sıraya koyarak yavaş yavaş öğrenmesine izin vermeli...sabır diliyorum