Soru-Cevap

Bizler meslek elemanı olarak eğitim-öğrenim hayatımız boyunca hocalarımızdan hep etik davranmayı ve hedef kitle olan hizmet alanlarımızda mesleğimizi en iyi şekilde icra etmeyi öğrendik. Öğrenmenin yanında "hayatın kendisinin zaten bir öğrenme olduğunu ve sürekli devam edeceğini" bildiğimizden dolayı eğitimin temel ilkelerini hep önemsedik. Türk Milli Eğitim sisteminin yakın ve uzak hedefleri doğrultusunda öğretmenliğimizi yapacağımıza söz verdik...Fakülte sıralarında alınan bu güzel kararların mesleki hayata geçince devam etmesi en çok istediğim şeydir. Mesleki tükenmişlik sendromları yaşanıyor ve bunun üstesinden gelme çabaları malesef verilmiyor. Oysaki o günlerde yine "süpervizör" dediğimiz danışabileceğimiz geribildirimler alabileceğimiz hocalarımız hep olmuştur ve olacaktır. Şimdi dürüstçe soruyorum; hangi birimiz mesleki yaşamımızda karşılaştığımız zorlukları hocalarımızla paylaşıp onlardan yardım istiyoruz....

Sevgili meslektaşım S.Avşaroğlu sana aynen katılıyorum.Bırak "süpervizör" hocalarımızla danışmayı birbirimizden ne kadar faydalanıyoruz,birbirimize ne kadar yardımcı oluyoruz.Aynı il veya ilçede çalışan kaç arkadaşımız birbirleriyle paylaşımda bulunup ya da ne tür çalışmaları yaptıklarından haberdardırlar.Ben 2005 mezunuyum,ilk atandığımda gelir gelmez benim çalıştığım yerdeki 10 okulun Psikolojik Danışmanıyla tanışıp nasıl bir çalışma sistemlerinin olduğunu ve birlikte neler yapabileceklerimiz ile görüştüm.Ama hiçbirinden iadeyi-ziyarette bulunmadılar ve bu doğrultuda çalışmaları da olmadı.Bu anlamda kendi aramızda bir eşgüdümü olmadan okulda böyle bir beklenti içerisine girmek yanlıştır.İğneyi kendimize çuvaldızı başkasına batırmalıyız.Sevgilerle.....