Soru-Cevap

Hepimizin çoğu konuda etik kaygılar yaşadığı zamanlar olmuştur.Kariyerimizle ideallerimiz arasında;gerçeklerle yapılması gerekenler arasında;bildiklerimizle uyguladıklarımız arasında bocalama süreci içine girdiğimiz zamanlar...Rehabilitasyon merkezlerinde çalışmak da idealleri doğrultusunda hareket ederek "bildiklerimi ihtiyacı olanlarla paylaşacağım,onlara yararlı şeyler yapacağım" diyenlere etiksel paradoksları sık sık yaşama imkanı sunuyor.Seans saatleriyle uyuşmayan tablolar,öğrenci gelmediği halde devam ediyor gösteren seans tabloları,bep ler ve gerçek dışı değerlendirmeler sanırım hemen her kurumda var olan şeyler.Ekmeğini devletten kazananların rahatlığı ve ataletinden dem vururken bizler;ideallerimizle yaratmış olduğumuz kişilik bölünmelerinin farkında mıyız acaba?

hep aynı sorunlar..yanlız olmadığımı görmek bu acı tabloda, bir çelişkili teselli oldu..nası bir teselliyse..bazı seanslar ben şimdi napıcam bu çocukla 40 dakika diyorum içimden.lisans eğitimimde hiç bir doananım almadım bu alanda,şuanda yaptığım yüksek lisansımda bu alandan çok uzakta,ama ben bu alanda çalışıyorum.istemeyerek girdim, çokta şey öğrendim mutsuz da değilim ama kendimi yetersiz hissediyorum bazen, çocukların zamanını mı çalıyorum suçlumuyum diyorum içimden,vicdan azabı çekiyorum..sonra elimden gelen neyse en fazlasıyla ve en insanca, en duyarlıca, en psikologca onu yapmaya çalışıyorum..bilmiyorum oluyo mu.....

Ama onların planları dahil olmak üzere çocuk gelmediği durumlarda bile yalan yanlış atmasyon planlar yapılıyor, yaptırılıyor çok rahatsız oluyorum ama elimden bişey gelmiyor. Bunların hepsi bir meslek yasamız olmamasında kaynaklanıyor, yasamız çıkmadan hiçbir şekilde etik kuralları bilsekte uygulanamaz ve itibar göremeyiz, rehabilitasyon merkezlerinde bir öğretmenden farksız olamayız bence.

Kesinlikle katılıyorum hocam acayip şekilde etik ihlaller oluyor ama göz yummak durumunda kalıyoruz, mesleğimiz dışında birçok görev yükleniyor özellikle ben çalıştığım kurumda stajyerim yeni mezunum psikolog olduğum halde ordaki öğretmenlerle aynı kefeye konuyorum, kıyaslanıyorum, deneyimsiz olduğum sık sık suratıma vuruluyor,bir sürü seans yazıılıp velilerle görüşmem bekleniyor o kadar çok işi yapmama rağmen hala yaranamıyorum bir şekilde değerim anlaşılmıyor bilmiyorum belki benim çalıştığım kuruma özgüdür.İlk geldiğim günler de ise dışarıdan gelen ücretli öğretmenlerin yazmadığı yıllık planlar bana yazdırılmak istendi ben karşı çıktım ayrılmaya karar verdim neymiş onlar kuruma çocuk getiriyormuş şöhret kurşunoğlundan bu öğretmenler. Kurucıu kalmamı çok istedi destek oldu şuan yazmıyorum.