Soru-Cevap

Merhabalar, Temmuz/2000 doğumlu bir oğlum var.3 yaşında yüksek fonksiyonlu otizm teşhisi aldı.İlk kelimelerini 10 aylıkken söylemişti.1,5 yaş gibi iletişimde gerileme başladı.Konuşma durdu.Gözkontağı kayboldu.Takıntılar, agresiflik, ağlama nöbetleri,çevresine ve yaşıtlarına ilgisizlik vs.Aşırı hareketlilik.Adeta bir duvar gibi idi.Çevresindeki hiçbir uyarana (tv hariç) tepki vermiyordu. Şu an geldiğimiz noktada 4-5 kelimelik cümleleri rahatlıkla kuruyor.Arka arkaya 2-3 cümle kurmaya başladı.Ne,kim,neden, nerede,nereye sorularını soruyor.Son zamanlarda nasıl sorusu da başladı. Özbakım becerileri tam.Çocuklara karşı ilgili.Eğer arkadaşı kendisi ile paylaşırsa, o da paylaşıyor. Sıra bekleyebiliyor. Belli bir konuda odaklanma süresi 20 dakikayı bulabiliyor.(Tabii konunun ilgisini çekmesi lazım). Hareketlilik oldukça azaldı.Normale döndü diyebilirim.Dikkat eksikliği var.Konsantrasyon sorunu yaşıyor.

yapmanız gereken bana göre,öğretmene söylemeyin,gözlemleyin öğretmenin davranışını.yalnız hassas ve duygusal bir çocuk oldugunu,içine kapanık bir yapısı oldugunu söyleyin.ilk dönem zaten alışma dönemi şeklinde bir seyir izleyecek.dalgalı olabilir bu dönem,siz bu dönemde paniğe kapılmadan olaylaramüdahale edebilmelisiniz.destek olabilmelisiniz.öğretmeniyle iletişim içerisinde olarak çocugunuza yardımcı olabilirsiniz.Burda bir olasılık daha oluyor.öğretmene derseniz daha iyi ilğilenir,daha çok yardımcı olmaya çalışır diye ama inanınki bu şuana kadar pek olası bir durum olmadı.öğretmen kendine yakın bulduğu veli ile çocugun durumunu paylaşıyor,o diğeriyle ....birde bakıyorsunuz ki çocugunuzun durumundan herkesin haberi var.arkasından zaten etiketleme geliyor,daha sonrada size okul tavsiye etmeye başlıyorlar.saygılar

ne yazık ki toplumumuzun çocuklara bakış açısı farklı sadece allah yardımcın osun,uğraşmak zor,sizin yerinizde ben olsam ugraşamam,gimi bir takım vicdanlarını rahatlama yoluna belkide gidiyorlar.Ama iş uygulamaya yada paylaşıma geldiği zaman kendileri dahi yardımcı olmak istemiyorlar.ÖĞRETMENE BAŞLANGIÇ AŞAMASINDA SÖYLEMEYİN.Çünkü siz söylerseniz,ilk yapılacak olan şey,mirsayı bir kenara atıp,ilgiyi kesmek,yada size tavsiye vermek olacaktır.çocukla ilğilenmek yerine,hep bahaneler üreterek başarızızlığı,çocuga yıkacaktır.buda hem size hemde çocugunuza bir yıkım getirebilir.

Ne yazık ki insanlara olan güvenini kıracak cinsten şeyler(bakıcısından az da olsa gördüğü fiziki şiddet mesela). Tabii biz bunu Mirza konuşmaya başlayınca öğrendik.Yaz okulunda yüzme öğretmenin GEÇ YERİNE diye bağırması. Artık o okulun sokağından geçmek yasak. Yüzme hayatı da başlamadan bitti.Aynı şeyleri okulda yaşadığında, ki sosyal ortamda mutlaka olacak bu, aklında kalacak kötü izlerin yaşantısını ve okul hayatını etkilemesi söz konusu olacak. Doktorumuz Mirza'ya konan teşhisin ve geçirdiği aşamaların okula kesinlikle bildirilmemesi gerektiğini söylüyor. Öğretmenlerin önyargı ile bakmaması ve eğitim süreci içinde bu çocuk nasılsa otistik ben ne yapsam da öğrenemez dememesi için tabii. Ama Mirza'nın enterasan hassasiyetlerini de bir şekilde açıklamak ve uyarmak lazım. Kısaca iki soru çıkıyor ortaya. İlaç kullanımına nasıl bakıyorsunuz? Ve Mirza'nın durumu okula açıklanmalı mı?Sağlıkla kalın…

Mirza'nın tedavisinde ana ilkemiz iletişimden ve hayattan (bizim anladığımız manada) keyif almasını sağlamaktı hep. Keyif aldığı birşeyi daha istekle yapar, başarmak için uğraşır. Bunun için p....c adlı ilacı kullandı bir dönem. Biz faydasını gördük. Kullanmaya başladıktan sonra iletişim konusunda sıçrama yaşadık. Gözle görülür gelişme oldu bir anda.1 senedir kullanmıyor. Zaten toplam 6 ay kadar kullandı ilacı. Doktorumuza danışıp tekrar başlasak bu geçiş dönemini daha az hasarla atlatmasına yardımı olur mu acaba diye düşünüyorum. Bir taraftan da bağımlı olsun istemiyorum.Hafızası çok kuvvetli olduğu için insanlar hakkında edindiği intibayı unutmuyor.Silmiyor.Kötü anı yaşadığı insanlardan köşe bucak kaçıyor.İlginç olan 3 sene önce konuşmadığı ve hiçbirşeye tepki vermediği zamanlarda yaşadığı can sıkıcı olaylar bile hafızasında.

sonuçta siz okulda onunla birlikte olamazsınız.yada nereye kadar siz olacaksınız.arkadaşı olmaktan vazgeçip,anne oldugunuzu.çocugunuz için en iyisinin anne oldugunuzda yapacagınızı unutmayın.iletişime geçmesi için vede özgüveninin kazanılması için ortamdan çekilmeniz gerekir.doğum tarihine baktığımda kritik evreyui zaten çocugunuzun aştıgını belirteyim .saygılar

çocukla iletişimde-etkileşimde anladığım kadarıyla sizin rolünüz çok fazla.belki annelik icgüdüsünü bunda etkiside fazladır.ama doktorunuza katılıyorum,yanması için ateşe atmanız lazım,bunu yaparkende bir anda ortamdan çekilmek belkide sizin dediğiniz sorunları beraberinmde getirebilir,öncelikle yapmanız bir anda değilde yavaş yavaş ortamdan çekilmeniz şeklinde olmalıdır diye düşünüyorum.bunun içinde herşeyden önce,babayı ve varsa kardeş yada yakın çevrenizde ki kişileri hayatına daha fazla katarak ve ortamdan çekillirkende çocuğunuza mutlaka açıklama yaparak ayrılın.ör:ben alışverişe çıkıyorum sen yanımda gelemezsin.babanla yada .....ablanla oturman gerekli diye.başlangıçta mutlaka zorlanacaksınız ama ilerleyen süreçte yararını göreceksiniz.

Google da rahatça sörf yapıyor ve aradığı herşeyi buluyor. Oyun, bilgiler, görüntüler, dinlemek istediği şarkılar vs.Ama evde ne yaparsa yapsın beni mutlaka yanında istiyor.Kısacası küçük adamın en iyi arkadaşı benim. Ve bu durum şu an sorun.Dünyaya açılması, problem çözebilmeyi öğrenmesi gerekiyor. Okul lafını duyduğu anda evde kıyamet kopuyor.Doktorumuz yanması için ateşe atacaksınız diyor. Pek de haklı.Ama bu oğlum için olduğu kadar benim için de zor.Okula başladığı zaman acaba geriye gider mi, agresifleşir mi, mutsuzlaşır mı vs gibi birsürü soru geliyor aklıma. Acaba daha erken mi diyorum. Belki de karşılaşacağım sorunlardan, bencilce kendi adıma korkuyorum. Kafam karmakarışık oldu.Fotoğrafa birtürlü dışarıdan tarafsız bakamıyorum.Ne yapmalı, nasıl davranmalıyım.Evi daha sıkıcı hale mi getimeliyim? Mirza'nın arkadaşı olmaktan vaz mı geçmeliyim?Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim.Sağlıkla kalın...

4 yaşından beri okuyup yazabiliyor.Sayılarla da arası fena değil.Basit toplama ve çıkarmaları yapıyor.Hafıza fazlası ile iyi.Hiçbirşeyi unutmuyor.Seyrek de olsa espri yapmaya başladı.Artık fazla profesyonel olmayan yalanlar da söylüyor:) Oldukça hassas bir çocuk. Her tür şiddetten nefret ediyor. Kendisine şiddet uygulanabileceğini düşündüğü ortamlardan uzak duruyor.(Şiddetten kastım yüksek ses tonu bile olabilir) Son bir aydır yuvaya gitmiyor. Artık okul çağı geldi.Bir özel okulun anasıfına kayıt ettirdik. İkinci dönem başlayacak. Aynı okulun ilköğretimine devam ettirmeyi düşünüyoruz.Özel okul tercihimiz, oğlumuzun hassaslığından ve sınıf mevcutlarının az olmasından kaynaklı.Sorum ise şu. Mirza aşırı derecede anne bağımlısı.Aynı zamanda da şiddetten hoşlanmıyor ki, dışarıda her türlü şiddet fazlası ile var, özellikle de İstanbul'da. Ev ortamında sıkılmıyor. Çok fazla oyuncağı, müzik aletleri, kendine ait tvnu eğitim vcdleri, oyun cdleri, bilgisayarı var.