Rehabilitasyon Merkezleri Ne İşe Yarar

Son yılarda dillerden hiç düşmeyen rehabilitasyon merkezleri...Pencerenin dışından bakan insanlar için; ‘’Vay be.. devlet bir çocuk için 406 TL ödüyormuş. 100 çocuk bulsak her ay  bir sürü  para yapar.Otobüs şoförlüğünden çok yoruldum. Acaba otobüsü satıp rehabilitasyon merkezimi açsam. “ dedirten rehabilitasyon merkezleri…

Rehabilitasyon merkezlerinin adını duyduklarında gözlerinin önüne sadece para gelen  ay sonunda faturalar kesilip ilgili kurumlardan ödeme beklendiği zaman  kesilen fatura miktarının tamamını kar olarak algılayan ilgili kişiler.. Keşke birde pencerenin içinden bakmayı deneseniz. Sizde bilirsiniz ki ülkemizde ve dünyada hangi meslek olursa olsun işini iyi yapanda vardır suistimal edende. Doktorluk , avukatlık, öğretmenlik herkezin gözünde kutsal mesleklerdir. Ne kadar mesleğini suistimal eden olursa olsun genelme yapılmaz. Ama nedense rehabilitasyon merkezleri ve özel eğitim okulları söz konusu olunca işini doğru dürüst yapan kurumlar gözardı edilir.

Pencerenin içinden bakmayı denediğinizde göreceğiniz manzara ne mi olacak? Büyük yatırımlar yapılarak açılmış, beklide devletin engelli çocuklara sağlayamadığı  modern  mekanlar ve teknolojik imkanları sunan,  bu işi ticaret için değil eğitim için yapan  kurucular ve idarecilerinde olduğunu göreceksiniz.Tüm personelin tek yürek olup sevgi denizinde engelli çocuklarla birlikte yüzerken onlara bir tek kelime öğretmek için nasıl çabaladıklarını göreceksiniz.Bu iş gönül işi…

Bu iş sevgi, sabır olmadan, sadece para için yapılabilecek bir iş değil.Müdüründen yardımcı personeline kadar tüm kurum çalışanları tertemiz giydirilip, mis gibi kokan ailesinin üzerine titrediği ,tek ihtiyaçları ve tek ilaçları  SEVGİ olan öğrencilerle çalışmaktan büyük haz duyarlar  Bunun yanında  salyası akan çocukların salyalarını silmekten hatta salyaların üzerlerine bulaşmasından, saçlarında bitler dolaşan çocukların bitlerini ayıklamaktan, altına kaçıran çocukların altını temizlemekten, hatta adet gören ama bunun farkında olmayan zihinsel engelli genç kızların petlerini değiştirmekten, zaman zaman tüküren, vuran,  çocukların şiddetine mazur kalmaktan, asla gocunmazlar.Çünkü onlar için konuşamayan çocukların ağzından çıkan bir kelime , yürüyemeyen çocukların attıkları bir adım,okuma yazma bilmeyen çocukların öğrendikleri her harf  dünyadaki hiçbir şeye değişilmez, Bu çocuklar rehabilitasyon merkezlerine başlayana kadar hep dışlanmış   çevresindekiler tarafından sevgi gösterilmemiş çocuklardır.

Bir engelli çocuk annesi şöyle demişti.’ Bu okula gelene kadar benim çocuğumun da sevilebileceğini hiç aklıma getirmemiştim.’’. Bu sözler toplumun engelli çocuklara ne kadar sevgisiz ve ilgisiz olduğunu gösteriyor  Rehabilitasyon merkezleri aynı dili konuşan engelli çocuk ailelerinin bir araya geldiği,derleştiği sıkıntılarını paylaştığı rahatladığı terapi yerleridir.Peki bu kurumların sadece gelirini hesaplayan ticarete kafası çok çalışan insanlar acaba giderleri de hesaplıyorlar mı? 100 öğrencilik bir kurumun en az 20 aileye ekmek verdiğini,  devlete kdv sini , vergisini , stopajını hiç kaçırmadan gününde ödediğini,kira , elektrik , su , telefon masraflarını  evinden alıp evine bıraktığı  çocukların servis masrafını,kırtasiye ,temizlik yemek giderlerini,  tamamı sigortalı olan personelin sigorta pirimlerini hesapladıklarında gelirin gideri karşılamadığını yada ucu ucuna yetiştirdiklerini görebilseler keşke,

http://www.yenitokatgazetesi.com/yazaryazi.asp?haberid=&yaziid=368&okuilk=&okuilky=38&kate=0&yazarid=72
Semra ÖZTÜRK (Çocuk Gelişim Uzmanı)