Özel Eğitimci Olabilmek

Çok iddialı bir söz Özel Eğitimci Olabilmek…

Adına bile bir özellik, bir güzellik katıyor.

Yaşanan şu anlarımızda, Ülkemizin Eğitim Alanında en popüler mesleklerinden biri haline geldi Özel Eğitimci olmak.

Neydi bu mesleği bu kadar aranan, bu kadar değerli, cazip hale getiren?.

İnsanları sanal alemde bile bu alana yönelten, hizmet vermeye iten nedenler neydi acaba?

Son yıllarda bir köşeye itilmiş, ailelerin bile sakladığı, gözlerimizin önünde ama göremediğimiz! Özel Eğitime ihtiyaç duyan öğrencilerimiz yıldız gibi parlamaya başladılar.

Bakıyorduk göremiyorduk.

Ellerinden tutmak istiyor ama tutamıyorduk.

Görüyorduk ama gösteremiyorduk.

Konuşuyorduk ama konuşturamıyorduk.

Yürüyor koşuyor ama ayağa kaldıramıyorduk.

Oynuyor eğleniyor ama onları eğlendiremiyorduk.

Onları görememek sanırım bizim engelimizdi…

Ama birkaç senedir engellilerimizin makus talihi değişim göstermeye başladı.

Onlar konuşmaya, okumaya-yazmaya, oyun oynamaya, arkadaşlıklar kurmaya başladılar.

Onlar evlerinin bir köşesinden alınmaya, gün yüzüne çıkmaya başladılar.

Ne mutlu, ne büyük sevinç kaynağı, ne gurur verici bir durum.

Bunu konuşuyor, yazabiliyor olmak bile insana mutluluk, heyecan katıyor.

Gelişmiş devletler bu çocuklarını yıllar öncesinden gün yüzüne çıkarmışlardı. Hatta iyi araştırdığımızda Osmanlıda da engellilerin bir adı vardı. Ne kadarda alay edildiği de olsa Padişah olanı bile yok muydu?

Niye olmasınlar?

Bizim canlarımızın neleri eksikti?

Şimdilerde ise Binlerce Özel Eğitime ihtiyaç duyan insanımız akın akın eğitim kurumlarına gidip geldiğini görebiliyoruz. Bir bakının, yürüyün caddelerde. En çok ta göreceğiniz taşıma araçlarından biridir kurum araçları. Türkiye’nin dört bir köşesindeler.

O çocukların masum, umut dolu gözlerine bakın. Ne kadar mutlular, ne kadar sevinç dolular. Artık onlarında bir okulları var.

Amacımız bir nebze de olsun engelleri aşmak değil miydi?

Tabi ki bu her vatandaşın dış gözlemiyle kolaylıkla görebileceği, hissedebileceği durum bunlar.

Birde olayın iç boyutlarına da kısaca değinelim isterseniz.

Evet Özel Eğitimci olabilmek kolay mı sizce?

Üniversitelerde ki bölümlerimiz Engellilere verdiğimiz önem derecesinde artmaya başladı her geçen sene. Bir idi iki,üç,beş,yedi,sekiz diye artmaya başladı. Bölümler bir iki açıldıkça, kurumlar onar onar artmaya başladı. Kurum sayıları çoğaldıkça öğrenci sayıları yüzer, hatta biner biner artmaya başladı. Özel Eğitimcilerin maddi manevi değeri de artmaya başladı. Bu arada okula giriş puanları da ha keza.

Bu kadar öğrenciye kurumlara yetecek öğretmen planlaması da yapılmış mıydı?

Ya peki derslerin planlaması? Bep..böp..vs.

Hangi kurum 4-5 tane alanından mezun Özel Eğitimciyi bünyesinde çalıştırabiliyor. Vardır ama iki elin parmakları geçeceğini de zannetmiyorum.

Bu sorunda kurumların, üniversitelerin hatta devletin suçu mu? Tartışılır ucu açık bir konu.

Böyle olunca da Özel Eğitimcilerin yerlerine sertifika almış öğretmenler, okul öncesi öğretmenleri vb. ile açıklar kapatılamaya çalışıldı. Ve böylede devam etmektedir.

Bu arada açıklarımızı kapatmak adına bizim gibi sitelerde birer ikişer çoğalmaya başladı. En azından bilgi belge, tecrübe paylaşımları da ülkemizin dört bir tarafına ulaştırılmaya çalışılmaktadır.

Buradan kimseyi suçlamak eleştirmek haddimize düşmez. Ancak binlerce kendini Özel Eğitime adamış o öğretmen arkadaşlara saygı duymak takdir etmektir bize düşen.

Hepsinin ne kadar özverili olduğunu, Özel Eğitimci olabilmenin Özel Eğitime gönül vermenin ne kadar zor olduğunu sadece bizler biliriz.

Ne Mutlu Özel Eğitimle uğraşanlara, ne mutlu Özel Eğitimciyim diyenlere. KAYNAKLAR

www.zihinengelliler.com