Otizmli Meleklerin Yorgun Annelerine

Önce Pınar Kahraman Küçükaras’ın yazısını okuyalım:

Otizmli Meleklerin Yorgun Annelerine    

Bu melekler kendi kanatlarına kavuşana kadar onların öğretmeni, tercümanı, avukatı, annesi kısaca her şeyi olacağız.

Her gün aynı mücadeleye en başta başlayacağız. Şimdiden yorgunuz, daha da yorulacağız.

Henüz oğlumu otizmin pençesinden kurtarabilmiş değilim.

Bu hızla giderse hiçbir zaman tamamen iyileşemeyeceğini de düşünüyorum.  

Olsun, ben çabalamaktan vazgeçmeyeceğim.  

Onun söyleyeceği bir tek kelime için bin kere daha aynı yolu yürürüm.

Ben farklı değilim, biliyorum.Hepimiz yürürüz.  Şimdi ise Esra Hanımın yazısıyla devam edelim:

Yürekleri burukken, yüzleri gülen ve mutluluk oyununu en iyi oynayan, Kaçamak bakışlarda, takılan yapbozların arkasındaki aferin alkışlarında ve yüreklerine sıkıştırdıkları minik avuçlarda sevgi ve umudu arayan,

Otistik çocuk anneleriyiz...

Bizler ki, öğrenciliği yaşam boyu devam birer fedakâr öğretmenleriz. Yüreklerimizdeki sessiz çığlığı yalnızca bizler duyarız.

Bizler, çocuklarımızın gören gözü, duyan kulağı ve tutan elleriyiz. Kısacası çocuklarımızın koruyucu melekleriyiz.

www.cetinozbey.com