Otizm ve Mesleki Bir Hasbihal 'Şiir'

Bu gün bir darbe geldi öğrencimin birinden

Lâkin kavgadan değil, sâfiyâne yerinden..

Aklı ermez yavrunun otistik onun özü

Sonra sarılıp öptü.. en saf özür… derinden.

Görenler sanmış idi kopacak kıyametler

Öğretmen açıp ağzı edecek hakaretler

Bilmezler ki bu çocuk densiz değil pek masum

Şuurlu değildir ki yaptığı hareketler.

OTİZM’i bilmeyenler akıl-sır erdiremez

Durup dururken böyle kendine vurduramaz

Her şey olacağına varır ezelden beri

Hakk’tan gelen kazayı kimseler durduramaz.

Gözlüğümün bir camı çerçeveden fırladı

Çerçeve de eğrildi düşen camı çatladı

Cama gelirse gelsin gelmesin cana zarar

Yavru masum deyince anası rahatladı.

Mahçup ana ister ki yavru özür dilesin

Öğretmene vurulmaz bunu böyle bilesin

Halbuki sarılmıştı vurduktan hemen sonra

Ömür boyu çekecek ana onun çilesin.

Benim hakkım helâldir bunu böyle biliniz

En kötü şey celâl’dir öfkeleri siliniz

Öfkesini yenenler en güçlü cihangirdir

Sabrı selâmet bilip aklı hakim kılınız.

Eğitmek için herkes hep el ele vermeli

Engelliler önüne bol imkânlar sermeli

Veli-okul-öğretmen…devletin güçlü eli

Özürlüler evinde artık huzur dermeli.

Muhacir’dir mahlasım Mustafa’dır öz adım

Tam yirmi dört yılımı engelliye adadım

Bir gün olsun halimden şikâyetçi olmadım

Mevlâm, şükürler Sana..  bozma bu ağız tadım!

 muhacir bozkurt

 (Mustafa KÜTÜKCÜ/Uzman Sınıf Öğretmeni)

 17.03.2011 / İZMİR

Değerli Okuyucu,

Bu başlık altında yayınlanacak yazılar "makale" türünde olmalı; biliyorum, ama ben bugün burada bir şiirimi paylaşmak istiyorum.

Özel eğitim alanında çalışan veya özel eğitime gereksinimli çocuğu olan ailelerin yakından bildikleri ve sıkça karşılaştıkları bir olayı şiirleştirdim.

Takdirlerinize sunuyorum.

Saygılarımla..