Kekemelik

Kekemelik, ortalama 7 yaşından önce ortaya çıkan bir konuşma bozukluğudur. Belli bir yaşa kadar düzgün ve akıcı konuşan çocuk , yavaş yavaş ya da birden tutulur. Önceleri belli sözlerde, daha sonra her sözcükte takılır. İlk heceleri çıkarmakta zorlanır, sözü uzatır. Sıkılır, bunalır, el, başını oynatarak konuşmaya uğraşır.

Kekemelikte çok şaşırtıcı değişme, dalgalanmalar olur. Kimi çocuk okulda ve büyüklerin yanında kekeler. Kimisi ise gergin, tedirgin olduğu zamanlarda takılır. Kendi başına düzgün konuşan çocuk, başkalarının yanında takılmadan konuşamaz. Kimi kekemeler ise şarkı söylerken, hecelerken ya da fısıltıyla konuşurken hiç tutulmazlar.

Araştırmalar, kekemelikte ruhsal etkenlerin büyük ölçüde payı olduğuna , hiç kuşku bırakmamaktadır. Kekemeliği başlatabilecek olaylara örnek olarak; anne babanın kavgasına tanık olma, sünnetten korkma, evde yalnız kalma, şiddet görme, korkutulma vb. verebiliriz.

Kekeme çocukların ailelerinde, anababaların aşırı titiz ve kuralcı olduğu gözlenmiştir. Bu anababaların çocuklarından beklentileri yüksektir, sürekli denetim altında tutarlar. Sürekli eleştirilir, yaşının üzerinde usluluk ve düzen beklerler.

Kekemeliklerin çoğu geçicidir. 2- 3 yaşlarında beliren kekemeliklerin büyük bir çoğunluğu kısa sürede düzelip, tümden geçebilir. Ancak hangi kekemeliğin ne sürede geçeceğini kestirmek zordur. Anababa tutumları önemli ölçüde yanlış değilse çocukta korkaklık, güvensizlik gibi belirtiler yoksa, kekemeliğin geçme olasılığı yüksektir.

Kaynak: Yörükoğlu,A: Çocuk Ruh Sağlığı, İstanbul-2000)

Yörükoğlu,A: Çocuk Ruh Sağlığı, İstanbul-2000)