Kardan Adam Yapmak İsterdim

Karın yağmasıyla geldi sevinç yüreğime,

Kardan adam yapıp burnuna havuç takacaktım.

Gözleri kömür olacaktı, boynunda kaşkol,

Eline bir süpürge koyacak adını da verecektim.

İki basamak attım sokağa gerisi gelmedi,

Oturup kaldım öylece olduğum yere,

Baktım durdum uzaklara yakınlara,

Keşke bende yürüyebilseydim.

Bende sokakta özgür olabilseydim,

Kader değil belki bu diye gözlerim doldu,

Neden ben diye sormaktan vaz geçmiştim,

Kendime alışmıştım ama,

Alışamadığım bir çok şey vardı.

Kabullenmek değil kabul edilmemek daha zordu,

Hele bi de yabancı gözlerle bakılmak,

Fısıltıyla kendinden bahsedilmek,

Zordu tüm bunların hepsi.

Sanki canlı bombaydım,

İnsanların hayatını mahveden,

Sanki çin seddiydim bireylere ket vuran,

Halbuki bana engel olanların,

Sayısını soran olmadı hiç.

Hep sloganlaştığında yaşama sevinci,

İçimde kalmadı bir sevincin eseri.

Ey mavi gök! Ey kan kırmızı tan yeri!

Ve sahilde sayısız kumlar, baharda böcekler,

Bari siz kabullenin beni, bari siz yaşatın beni,

Yaşatamayan insanların inadına......

ABDULLAH DEMİR
Özel Eğitim Uzmanı

Fotoğraflar