İŞİTME ENGELLİLER

İnsanlar kendi gereksinimleri ile dış çevre koşulları arasındaki iliişki ve bağdaştırmayı duyuları ile sağlar. İşitme duyusu bireyin çevresi ile ilişki kurmasında yaralandığı duyuların başında gelişmektedir.İletişimin iki temel öğesi işitme ve konuşmadır. İşitme ve anlama diğer kişilerle ilişki kurma yoludur.Doğal olarak bu da dil araçılığla oluşmaktadır.Bu Özellik ise insanın sosyal bir varlık olmasını, düşünmesini, konuşmasını, kendini ve düşüncesini ortaya koymasını sağlamaktadır. İşitme engelli bireyler ise tüm bu işlemleri yerine getirmekte yetersizlikler yaşamaktadır. Yapılan bir araştırmaya göre uyanık olduğumuz sürenin %75 i sözle geçmektedir.Bunu % 30 u konuşma % 45 i dinleme şeklinde kullanılmaktadır.İşitme engellilerin eğitiminde esas doğar doğmaz engelin saptanması, ailenin bilgilendirilmesi, yönlendirilmesi, önce düzenli ev eğitimi, daha sonra özel eğitim kurumlarınca sesli ve cihazlı konuşma eğitimine alınmasıdır. ancak araştırmalar işitme engeli saptamış çocuklarda eğitim alma oranının toplam işitme engelli nufusunun % 5 i kapsadığını gösterir. Bu oran işitme engellilerin kurtarılmaları için ne kadar azına ulaşabildiğini göstermektedir. Erken tanı, erken cihaz kullandırabilme olanağı, erken işitme engelli bireyleri işitme kalıntıları ve yetenekleri doğrultusunda eğitebilirsek şu an yaşanan işsizlik, iletişim bozukluğu, sosyal uyumsuzluk gibi sorunların büyük oranda azalacağı gerçektir. İşitme engelli bireylerin çocuklarının işitme engelli olmaması için engelleyici, uyarıcı, bilgilendirici, çalışmalar yapılmalıdır.