Diline Küsmek

Bir insan diline küser mi? Evet küsüyor hem de yaşamı boyunca.Birkaç gün öncesinden gazeteye manşet atılan bir konuya değinmek istiyorum.Çünkü bu konu rehabilitasyon merkezlerimizi ve bu merkezlerde çalışan arkadaşlarımızı yakından ilgilendiren bir konu ve aynı zamanda TBMM gündemine de taşındı.                                                          

 Ülkemiz sosyolojik olarak birçok din,dil,ırkı tek çatı altında toplayan imparatorluk varisi bir ülkedir.Siz de taktır edersiniz ki yedi bölgesi olan ülkemizin yedi bölgesinde de aynı dil konuşulmamaktadır.Bizleri ortak paydada buluşturan resmi dilimiz olan Türkçedir.Ana dilli Türkçe olmayan vatandaşların Türkçe dilini öğrenmeleri oldukça zor ve zahmetli bir süreçtir.Bunu çocuklar üzerinde düşündüğümüzde daha da zor bir süreç olduğunu görebiliriz.İçimizde yabancı bir dili öğrenmek için dil kurslarına gidenimiz vardır biraz empati kurarsak onları anlamak hiçte zor olmayacaktır.Bizzat bunu kendimden biliyorum Türkçeyi sorunsuz kullanmak yaklaşık on beş senemi aldı.                                                                                    

   Anadolu’nun farklı bölgelerinden gelen çocuklarımız kendilerini biranda kalabalık şehrin karmaşık semtlerinde buluveriyor  ve birçoğu okullara okul hayatına başlamak üzere kayıtları yapılıyor ancak asıl macera başlamış oluyor.Sınıfında öğretmeninin,arkadaşlarının konuştuğu dili bilmemesi ve anlamaması  başta okula gitmemekle beraber birtakım psikolojik sorunu da beraberinde getiriyor.Bunu yaşayan bir öğrenci ya zeka sorunlu damgasıyla rehabilitasyon merkezlerine yönlendirilmekte ya da başarısız gerekçesiyle (doğal olarak başarısız olacaktır )öğretmenin önemsemediği öğrencilerden olacaktır.Rehabilitasyona gönderilen öğrenci okuldakinden farksız bilmediği bir dilden oluşan testlere tabi tutulacaktır ve olumlu bir gelişme yaşanmayacaktır.Çünkü özürlü olmayan bir çocuğa bilmediği yabancısı olduğu bir dilden bir testle sınava tabi tutuyorsunuz bir de işi ticarete döken zihniyetler var ki çocuğu ellerinde tutmak için düşünmeden rapor yazarlar.Bu konuda kısa bir araştırma yaparsanız anadoludan  gelip okul hayatında bu tarz sıkıntılara maruz kalan birçok insanın sonradan büyük başarılara imza atıklarını göreceksiniz  ve sevgili arkadaşlarım sınıfımızda,okulumuzda,sokaklarımızda bu tarz sorunlarla umutları gelecekleri yitip giden çocuklarla karşılaşıyoruz biraz tebesümle hayata onların baktığı pencereden bakalım.                                 

Ne vakit karanlık kaplasa yeri, 

Başlar çocukların büyük kederi; 

Bakınır, korkuyla dolu gözleri: 

Ya artık bir daha olmazsa gündüz’’?