Bebeğinizle Beraber Uyuma...

Londra'daki 'Center for Child Mental Health'in (Çocuh Ruh Sağlığı Merkezi) eğitim müdürü Margot Sunderland, 5 yaşına kadar aileleri ile birlikte uyuyan çocukların daha sağlıklı bir gelişme evresi geçirdiklerini ve ileride sakin yetişkinler haline geldiklerini söylüyor. Bugüne kadar çocuk sağlığıyla ilgili 20 adet kitap yazan Sunderland, yeni piyasaya çıkacak kitabı 'The Science of Parenting (Çocuk Yetiştirme Bilimi)'te, ebeveynlere yatak odalarında ya da yataklarında çocuklarına yer açmanın faydalarından söz ediyor.

ONUNLA BİRLİKTE UYUYUN

800 bilimsel çalışma incelendikten sonra kaleme alınan kitaba göre; anne ve babalarıyla birlikte uyumak, çocukların sağlığını olumlu yönde etkiliyor. Dünyaya gelmelerinden yalnızca birkaç hafta sonra bebekleri, kendi kendilerine uyumaya alıştırmanın İngiltere'de yaygın bir gelenek olduğunu belirten Sunderland'a göre, anne ve babalarından uzakta yatmak çocukları strese sürüklüyor ve daha çok kortizol hormonu salgılamalarına yol açıyor. "Çocuğunuz ağlıyor ve inatla sizin yanınızda uyumak istiyorsa, onu üzmenin ne gereği var" diyen Sunderland, kitabını yazarken çocuk beyninin son 20 yıldır geçirdiği gelişimi ve çocukların hangi durumlara nasıl tepkiler verdiklerini inceleme altına aldığını söylüyor. Nörolojik araştırmalara göre; ebeveynlerinden ayrı yatmaya zorlanan çocuklar, fiziksel bir acıya maruz kalan insanlarla aynı tepkileri veriyor. Çocukların ancak 5 yaşından sonra tekbaşlarına uyumaya başlayabileceklerini vurgulayan Sunderland, "Çocukluk yıllarında ebeveynlerine beraber uyumak yönünde yaptıkları çağrıları reddedilen kadınların yüzde 70'i yetişkinlik dönemlerinde sindirim sistemiyle ilgili problemler yaşıyor" diye konuşuyor.

Mutlaka herkes bebeğini kendi bildiği doğrularla büyütür, o doğruları da ya büyüklerinden almıştır yada uzmanlardan. Ama bir konuda bize önerilenler ne kadar doğrudur bunu beynimizde sorgulamalıyız. Bebeğinizle beraber uyumayın diyen bir Amerikan görüşü vardır, onu doğduğu günden bir odaya koyun diyen. Oysa bu bebeğe ne büyük haksızlıktır. 9 ay boyunca annesinin vücut ısısında, onun kalp atışlarının sesiyle yaşamış, onun kokusuyla oluşmuş ve dünyaya, ışığa gözlerini yeni açmış bir bebeği alıp yalnız başına başka bir odaya koymak haksızlıktır. Onun o sese, o nefese, o ısıya kendini güvende hissetmesi için gereksinmesi vardır bir süre daha.

Sears (1985) aileye ait ortak bir yatağı desteklemiştir. Beş - altı yaşına gelmiş çocuklarda güven duygusu, benlik saygısı ve daha fazla kendi kendini yönetme gibi olumlu etkilerinin olduğunu araştırmalarına dayanarak söylemiştir. Beraber uyumaya karşı olan araştırmacılar ise bu davranışın çocuklarda erken seksüel davranışların oluşmasına neden olacağını savunmaktadır. Oysa Caudill (1969) ve plath (1973) Japon ailelerini incelemiş ve beraber uyumanın çocuklarda seksüel dürtüleri tetiklemediğini aksine sıcak aile bağlarını temsil ettiğini görmüşlerdir. Çinli ailelerde ise beraber uyuma ailelerin birlik içinde nasıl işlediğinin kanıtıdır.

ABD de uzmanlar beraber uyumaya karşı çıkmaktadırlar ve bunun bir norm olduğunu düşünürler. Bunun yanısıra ABD de kendi kendini yatıştırmaya yönelik davranışlar normal kabul edilir. (parmak emme veya geçiş nesneleri kullanma gibi) Oysa diğer kültürlerde de bunlar hoş karşılanmaz. Ancak gözüken şudur ki ebeveynleri ile uyuyan çocukların kendini yatıştırma davranışları(parmak emme vs.)  çok daha azdır. 

Amerikalı uzmanlar beraber uyumaya karşı çıkarken cinsel istismarı da öne sürerler. Ama varolan böyle bir sapkınlık çocuğun odasını ayırarak giderilebilir mi?

Beraber uyumak yada uyumamak hangisi savunulursa savunulsun alt dayanakları olmak zorundadır. İnsanlar nedenleriyle düşünüp birşeyi yapıp yapmamaya karar vermelidirler.

Bebeğin süslü bir bebek odasına gereksinmesi yok onun tek istediği size fiziksel anlamda yakın olmak diyor Gurmukh. 'Dünyanın diğer pek çok yerinde anne babalar bebekleriyle aynı yatakta uyur. Bebek uyandığında anne uyanır , emmek istediğinde emzirir ama biz burada yöntemlere bağlıyız. Birbirimize sarılalım, aileler birlikte uyusun...' diye devam eder. Bu da ABD'den karşı çıkan bir bakıştır ve bu bakışlar hergün daha da artmaktadır.

Irvin D. Yalom Stanford Üni. tıp fak psikiyatri prof.
Hans Steiner Stanford üni. tıp fak. çocuk psikiyatri prof.