Anne Olabilmek

BİR Üniversite hocası, öğrencilerine yaşlanmanın psikolojik belirtilerini öğretirken onlara şu yazıyı okumuş: 6 AYDIR GÖZLEMLEDİĞİM BİR HASTA VAR. Hasta NE KONUŞUYOR, nede söylenenleri anlıyor. Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor... Zaman yer kişi kavramı yok...Yalnız nasıl oluyorsa kendi adı söylendiğinde tepki veriyor.

Ne görünüşü için bir çaba sarf ediyor, nede bakım yapana yardımcı oluyor.. Onu hep başkaları besliyor,yıkıyor,giydiriyor..Dişleri yok.gömleği salyalarından dolayı leke içinde..Yürümüyor,uykusu sürekli düzensiz..Gece yarısı çığlıklarıyla herkesi uyandırıyor...Çoğu zaman mutlu ama bazen sebep yokken biri onu gelip yatıştırıncaya kadar feryat edip bağırıyor...BU OLAYI OKUDUKTAN SONRA profesör öğrencilerine böyle birinin  bakımını üstlenip üstlenemeyeceklerini sordu.Öğrenciler bunu yapamayacaklarını söylediler..Hoca ise kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptığını  ,öğrencilerine onlarında bunu yapmaları gerektiğini söyleyince  öğrenciler şaşırırlar...Daha sonra hoca öğrencilerine hastanın fotoğrafını gösterir.Fotoğraftaki profesörün 6 aylık kızıdır...

ANNELİKTE BÖYLE BİRŞEY İŞTE!Hayatınıza  başka pencerelerden bakmaya ,olayları farklı anlayışlarla karşılama alıştırıyor, şaşırtıyor insanı... Gece  çok susadığımızda bile sıcak yatağımızdan çıkmadığımız günler geride kalıyor.Bir ağlama yetiyor uykunuza kıymanıza. Evinizi temizlerken nefret ettiğiniz tuvalet temizliğini her gün  gönüllü olarak birkaç kez alt değiştirme adı altında yapıyorsunuz. Kendiniz için üşenip de yapmadığınız yemekleri onun için özene bezene hazırlıyorsunuz; üstelik yenilip yenilmeyeceğini bilmeden...

Başkalarının biraz fazla konuşmasından sıkılırken,hiç anlamadığınız sesleri konuşma diye algılayıp saatlerce dinliyorsunuz...Kendinizle uğraşmadığınız kadar onun masajı ,temizliği ile uğraşıyorsunuz...Hastalandığınızda doktordan kaçarken o biraz keyifsiz olsa kendinizi çocuk doktoru zannediyorsunuz.... Olgunlaşma pozlarına girip, çevremizdekilerin çocukça davranışlarını eleştirmeyi sürdürürken bebeklerimizle aslında hepimiz çocuklaşırız. Hatta bebekleşiriz...Geç saatlere kadar plansız ve şuursuzca zaman harcarken ,bebeğiniz size zamanın ve onu doğru kullanmanın ne kadar önemli olduğunu öğretir.....Hayatınızın boş kısmının onunla geçen zaman değil onsuz geçen zaman olduğunu anlarsınız...ÇOCUKLARIMIZ HAYATIMIZIN BAKIŞ AÇISINI DEĞİŞTİREN O HEP SİHİRLİ DEĞNEKTİR ASLINDA....O BÜYÜYÜ   BÜYÜYÜNCEDE   HİÇ BOZMASAK KEŞKE.