Akıl ve Zeka

Akıl ve zeka: Genel olarak zekâ anlık zihinsel becerimiz, akıl ise zamanı daha geniş bir çerçevede değerlendirip davranışlarımızı ayarlamaya yönelik zihinsel becerimizdir.   Zeki bir çocuk okula gitmemek için ustaca hastalık numarası yaparak annesini babasını kandırabilir. Akıllı bir çocuk ise hasta bile olsa okula gitmek ister, çünkü okulun kendisine neler kazandırdığının ve neler kazandıracağının bilincindedir.    

Çocukta akıl eğitimi:  

Sorumluluk: Çocuklara çeşitli sorumluluklar edindirirken bu sorumlulukların kendilerine neler kazandıracağını öğretmek yerinde olur. Çocuğa bir şeyin sorumluluğunu verirken baskıyla tehditle değil, konuşmayla, izah etmeyle, sevinmeyle ve sevindirmeyle hareket etmeliyiz. Unutmayın ki anne babanın sevinci güleryüzü çocuklara en büyük ilaçtır. Dinliyor diye sevincinizi yüz mimiklerinizle belli edin, anladı diye, kabul etti diye, yüzünüze baktı diye sık sık çocuğunuza sevincinizi belli edin. Böyle yapmanız çocuğunuzun size daha çok saygı ve sevgi duymasını, daha çok itaat etmesini sağlayacaktır.  

Paylaşma: Çikolatasını, oyuncağını kerdeşleriyle veya arkadaşlarıyla paylaşmalarını öğretirken çocuklarımızı yanlışlıkla bilinçsiz bir müsrifliğe itmiş olabiliriz. Bu tehlikeden sakınmak için paylaşmanın güzelliklerini, bu güzel hareketin kendisine nasıl geri döneceğini de çocuklarımıza güzel bir şekilde öğretmeyi asla ihmal etmemeliyiz.  

Hayvan-çiçek sevgisi: Bunları aşılarken sevmek sevilmek nasıldır, vereceğimiz sevgi karşımızdakilere neler kazandırır, mutlu etmek ne demektir, sevindirmek ne demektir, ne kadar değerlidir, hayvanlar ve bitkiler üzerinde örneklerle çocuğa öğretebilmek gerekiyor ki şefkatli, sevecen, pozitif enerjiyle dolu bir insan olsun. Aksi taktirde bilinçsiz hayvan-çiçek sevgisi onu antisosyal edebilir veya ona sosyal fobi kazandırabilir.  

Kendine güven: Sık sık çocuğa ihtiyaçlarını kendisinin gidermesini sağlamak ve bunun kendisini kuvvetli ve her konuda daha başarılı edeceğini hissettirmek inandırmak lâzım. Henüz tam manasıyla yürüyemeyen emekleyen çocuklar koltuğa tırmanmaya çalışırsa yardım etmemelisiniz. Üç-dört yaşından itibaren kız-erkek ayrımı yapmadan arada bir çocuklara çoraplarını vesaire yıkatmalı, haftada iki üç gün az miktarda bulaşık yıkatmalıdır. Büyüdükçe daha aktif ve hızlı bir şekilde ev işlerini yapması sağlanmalıdır. Çocuğunuza yaptırdığınız her işin sonunda sevincinizi gösterip teşekkür etmeniz kadar onu motive edici bir şey olamaz.  

Çocuğunuzla aranızda diyalog: Çocuğun yaşına göre cevaplayabileceği konularda ona sorular sorup ciddi ciddi dinlemeli onu konuşturmalısınız. Yaşı ilerledikçe (6-7 ve üstü) Bazı ufak tefek sorunlarınızı sıkıntılarınızı çocuğunuzun psikolojisini olumsuz etkilemeyecek bir şekilde çocuğunuza anlatıp size yardımcı olmasını isteyin. Vereceği fikirler karşısında aferin demek yerine çocuğu üzmeden sıkmadan biraz açar mısın deyin, teşekkür edin, bazı durumlarda ise senin de böyle sıkıntın oldu mu gibilerden bir şeyler sorarak onu konuşturun. Bunu da sık sık yapın ki özellikle ergenlik dönemine geldiğinde, her türlü sorununu çocuk gayet doğal bir şekilde ilk size açsın.  

Günlük tutmak: Çocuğunuz rahatça yazmayı öğrendikten sonra ona düzenli günlük tutturun. İlkin her gün beraber yapın. Yaşı ilerledikçe günlük yaşantılarını kuru kuruya yazmaktan ziyade yaşadıkları üzerine duygu ve düşüncelerini ifade ederek yazmasını öğretin.   Her halükârda çocuğun aklının gelişmesine yardımcı olunmalıdır. Çocuğun zeki olmasıyla övünmek bununla yetinmek çocuğa hiç bir erdem katmaz.

http://kiremit.blogcu.com/1894128/