Hayat Treni

Küçücük, aciz mi ,aciz bu seni

Ekledi katarına Hayat Treni.

İlk çığlığın oldu acı sireni

Sefer hazırlığında Hayat Treni.

Ana rahmi, dünya ya ilk istasyon.

İlk giyindiklerin küçük atlet, don.

Bazen çocuk iken sefer olur son

Başkası alır boşalan yerini.

Gururlandırır ann-ne, babb-ba demen.

 En büyük meraktır kime benzemen.

Tay, taya dönünce o emeklemen

“”Startını almıştır”” hayat serüveni.

Büyürsün ev içinde düşe kalka.

Gülücüklerin artık peş peşe halka.

Karşılaşman olur sık, sık yasakla.

Alış, öğren, uygula disiplini.

 Bir yarış demektir okul yılları.

Çalış, başar nakavt et hep akılları.

Yakut, elmas yap, yap ki çakılları

Geliştir, kalkındır güzel ülkeni.

 Bilgi, karakterin sana debriyaj.

Gaza basman için sanma avantaj.

Nefesin yolunda zikzakla, viraj

Elinin altında sabır fireni.

Annenin şefkati, baba desteği

Ömrünün tükenmez olan serveti.

Kur gönlünde sana ait devleti

Kaptırma krallığa kendini.

‘’Bir daha gelemem’’ deyip dünyaya

Dalıp kalma sakın zevki sefaya.

Yakışır bir ümmet ol Mustafa’ya

Canından da çok sev Vatanı, dini.

Sosyal devam eder hayat genelde

Elbette olacak biri özelde.

Her şey yerindeyken olsa güzelde

Kaptırma ümitsiz aşka kalbini.

Ölüm Durağında acildir duruş.

Dilin susar, göreyim de konuş.

Soğuyan tenine boş her dokunuş

Dikmişsin bir noktaya gözlerini.

Ölüm geliverir bazen ansızın.

Varmış, yokmuş hiç mühim değil sızın.

Ölümden Korkusu çok imansızın

Tevhit ile aç Tevhit Kilidini.

Yumurta ikizi doğumla, ölüm        

Yaşamak arada sıkışmış bölüm.

‘’Önemsizdir ‘’deme burada rolüm

Yargısız infaz edersin kendini.

Her gün iyi huylar edinmelisin.

Hakkına düşenle yetinmelisin.

Topluluk halinde seferidesin.

Hırsına kapılım aşma haddini.

Ecel lokomotif, nefes makinist

Ray değil yol, kayganmı kaygan bir pist.

Mücadeleden kaçınmaz idealist

Bilgilerle kuvvetlendir azmini.

Herkesin en sonu şahsına ait.

İndir, bindir için bu yol müsait.

Rehavete kapılıp olma lakayt

Çaresizlik doldurur o ellerini

Sorgulama asla Ol-Öl hükmünü

Azaltırsın omzundaki yükünü

Hayat olarak say, yaşanan günü.

Amentü şerhinde zapt et yerini.

Ömründe her on yıl bir ara durak.

Eksiği, yanlışı telafiye bak.

Tamamla yolunu huzur bularak

Birer bahar geçir dört mevsimini

 Göbek adın, ismin kondu ezanla

Değerini anlarsın zamanla.

Yetişmelisin ilimle irfanla.

Unutma Rabbini, peygamberini.

Yaşadıkça öğrenilir bil hayat.—

İtici gücündür her bir nasihat.

Bilgiler tecrübene eder refakat

Geliştir fikrini,karakterini.

Aklından çıkmasın ölüm korkusu

Düğüm, düğüm olsun boğazında su.

“””Dünya, ahiret için”””  hayat kodu bu.

Hesapsız sanma arza gelişini.

Hayaller, arzular ölümle bitti.-

Ölüm çığlığını kimler işitti.?

Doğum, ölüm herkes için eşitti

Gücün varsa dinleme ‘’ÖL’’ emrini.

                    ORHAN AFACAN

                    İZMİR-10.10.2013