10 Saniyede Bir Harf Yazabilen Engelli Yazarın Örnek Azmi

Sakarya’da doğuştan spastik engelli yazar Ömer Alikılıç bir harf yazabilmek için 8-10 saniye çaba harcıyor. ‘Bir şey öğrenemez’ diye rehabilitasyon merkezinin kapısından çevrilen Alikılıç, haftada bir gün yerel bir gazetede köşe yazısı yazıyor, ayrıca bir de şiir kitabı bulunuyor.

Sakarya’da yaşayan spastik engelli, aynı zamanda konuşma yetisi de bulunmayan genç yazar Ömer Alikılıç (26) azmi ile örnek oluyor. Okula kabul edilmediği için okuma yazmayı kendisinden 2 yaş büyük ağabeyinden öğrenen Alikılıç, engeline rağmen hayata küsmedi. Doğumda oksijensiz kaldığı için spastik engelli doğan Alikılıç, yaşamını tekerlekli sandalyede sürdürüyor. Yemek, tuvalet ve diğer tüm kişisel ihtiyaçları ise anne ve babası tarafından karşılanıyor. Parmak ve ellerini rahat kullanamaması sebebiyle özel bir bilgisayar yardımıyla 8-10 saniyede ancak bir harf yazabiliyor.

Haftada bir gün yerel bir gazetede köşe yazısı yazan Ömeralikılıç, yazısını hazırlamak için 6 saat çaba harcıyor. Yazısı beğenilerek takip edilen Alikılıç, kendi gibi engellilere umut oluyor. Alikılıç’ın sevgi ve hayata dair duygularını dile getirdiği ‘Saklı Sızım’ adlı bir şiir kitabı da bulunuyor, ikincisi de basılmayı bekliyor.

1999 depreminde ailesiyle birlikte enkaz altında kalan Ömer’in çok sevdiği 4 yaşındaki kardeşi Yusuf, enkaz altında hayatını kaybederken abisi, anne ve babası ise sağ kurtuldu. Ömer, bütün zamanını geçirdiği kardeşinin ölmesiyle de büyük bir acı yaşadı.

'OKULA ALINMAYINCA OKUMA YAZMAYI 2 YAŞ BÜYÜK AĞABEYSİNDEN ÖĞRENDİ'

Baba Mustafa Alikılıç, Ömer’i çok büyük zorluk ve önlerine çıkarılan engellerle mücadele ederek bu güne geldiklerini söyledi. Ömer’in 8,5 aylıkken engelli olduğunu öğrendiklerini, bundan sonra zor bir süreç yaşadıklarını anlatan baba Alikılıç, en büyük zorluğu da eğitim ve rehabilitasyon hayatında yaşadıklarını kaydetti. Ömer’in anaokul çağı gelince okula yazdırmak istediklerini, ancak kabul edilmediğini dile getiren Alikılıç, yaşadığı zorlukları şöyle anlattı: "Abisi okula gidiyordu, Ömer de okula gitmek istedi. Doktorlar da gitmesini tavsiye etti, dinleyerek öğrenebileceğini söylediler. Devlet okulları kabul etmedi. 'Özel masa, sandalye yaptıralım, ders boyunca kapıda bekleyelim, herhangi bir şey olduğunda müdahale edelim, teneffüslerde de ihtiyaçlarını' dedik ama kabul ettiremedik. Anaokuluna almadılar. O yıllar çok zor yıllardı. Gerçekten zor yıllardı. Valilik zoruyla da olsa okula kabul ettiler, bu sefer öğretmen engeli karşımıza çıktı. Öğretmen ‘Sağlıklı öğrencilerle ilgilenemiyorum, engelli ile hiç ilgilenemem’ dedi ve Ömer, sınıfta hiç yokmuş gibi davrandı. Ömer, ağlayarak okula gitmek istemedi. Daha sonra annesiyle birlikte ağlaya ağlaya eve döndüler. Ömer’e evde kendisinden 2 yaş büyük abisi okuma yazmayı öğretti. Ömer de çok kısa bir zamanda öğrendi."

Öğrenci, veli, verilen eğitimler, kesilen faturalara ait ayrıntılı istatistik çıkartın.

Haberin devamı için linke tıklayınız.

Kaynak: http://www.haber3.com